Na spacer

Ironiczność i zmienność egzystencji

Chodźmy na spacer,
złapmy się za dłonie,
niech to co jest w nas,
uczuciem zapłonie...

Każde z nas za szczęściem goni,
nie widząc już podawanej dłoni,
przed miłością swoje serce broni,
groźne miny w lustrze stroi...

Staniemy na Wisłą,
spleceni w ramionach,
nim marzenia prysną,
rozpłyniemy się razem...

Nie oglądamy się na siebie,
nie patrzymy, nie widzimy,
nikt już nie krzyczy: chodź,
patrzysz na mnie, mówisz: skończ...

autor

Sidney

Dodano: 2008-01-21 21:45:24

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie