Na szczycie świata

Na szczycie świata się znajduję.
Wysoko nad szarą drogą z chmur.
Odziani w płaszcze ludzie podążają nią.
Schwytani w wieczną pułapkę dnia i nocy.
Jak chomiki na kołowrotku.
Niewielu z nich oddycha.
A ci którzy to robią , są na szczytach wokół mnie rozsianych.

Raz zszedłem na ścieżkę przyglądając się cieniom.
Ich oczy bielmem pokryte były, usta mieli zaszyte.
W zaciśniętych garściach banknoty ściskali.
Obrzydziły mnie te istoty puste wewnątrz, a jakże wielkie z wyglądu.

Wróciłem więc na swój szczyt i popatrzyłem w niebo.
Tam zobaczyłem piękno i kolory.
Tam usłyszałem syrenią melodię, która jednak syrenią nie była.
Ponad szczytami wśród chmur i mgieł, noc i dzień ujrzałem i zrozumiałem je.
Poznałem ich sekret i tajemnic zakosztowałem.

I choć fizycznie do ziemi przykuty, to jednak wschodni wiatr w żagle złapałem i ku nowym światom pożeglowałem.

autor

czlowiek we mgle

Dodano: 2007-02-25 14:28:44

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie