Na wernisażu lata
roztańczyła się miłość na wernisażu lata
zeskakując z bryzy rozcięła niebo
obejmując nas niczym błękitne rożki
pełne migotu gwiazd i twoich oczu
szarpnięciem zerwane kapelusze
nad głowami tłumionych emocji wystrzeliły
salwą otwartych ramion jonizując
szczęściem nasze roziskrzone źrenice
pogalopowała powozem
zaprzęgniętym w białe konie
rozchlapując kałuże akwarelowych farb
w zagłębieniach wydm które opadały
piórami orientalnych ptaków
zmieniając plażę w szpaler
ogródkowych malw
ułożyła pod żyrandolem iskier nocy
jak dwa bierwiona wokół ogniska
karmiące się ciepłem skór zwierzęcych
nasączone ich dzikością żądz
autor
Grusana
Dodano: 2020-07-14 19:21:01
Ten wiersz przeczytano 1016 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
No niezłe te żądze zwierzęce przy ognisku.
Pozdrawiam :)
Zacny zbiór. Ładne okazy, ładne.
Grusano, ale czarujesz słowem, jesteś czarodziejką...
pozdrawiam serdecznie
Pozwolę sobie za Anną.
Pozdrawiam
Piękną metaforą i obrazami wyczarowałaś wizytówkę
sezonu letniego. Piękny barwny i uroczy
wiersz.Pozdrawiam serdecznie:)
Piękną metaforą i obrazami wyczarowałaś wizytówkę
sezonu letniego. Piękny barwny i uroczy
wiersz.Pozdrawiam serdecznie:)
Ślicznie. Oto cały urok lata. Serdecznie pozdrawiam.
kolorowo i metaforycznie.
Świetliście, żywiołowo i metaforycznie.
Podoba się!
Pozdrawiam :)