Na zawsze

Miłość potrafi zniewolić człowieka i osadzić go na samotnej górze...

Na zawsze w sercu mym
I dusze mojej
Pozostaniesz TY
Bo tu miejsce twoje

Bo gdy Cię ujrzałem
Ten pierwszy raz
Wtedy zrozumiałem
Co łączy nas...

Łączy nas miłość
I piękno natury
Dlatego razem
Ruszyliśmy w góry

Lecz matka natura
nie była miła
Zesłała lawinę
I grób nam postawiła

Teraz na szczycie
najwyższej góry
Mój duch wypatruje
Złocistej chmury

Na której ty Kochana
Siedzisz i wypatrujesz mnie
Od samego rana
I tak aż do wieczora

I co dzień to samo
Szukamy się po świecie
Wyglądamy rano
A wieczorem jak wiecie

Siedzę i płacze po niej
Bo mogła przy mnie być
Lecz chciałem iść na górę
I musze sam żyć

A duch mój spokojny
Po wsze czasy
Przez pokoje i wojny
Spogląda z góry w niebo

I śni że ją zobaczy
Bo bardzo ją kocha
I tyle dla niego znaczy
Ta miłość wieczna...

Ale czy ktoś pomorze nam zejść, czy ujrzymy złotą chmurę razem z naszym skarbem na niej... ??

autor

Maciek O.

Napisany: 2005-02-22 Dodano: 2005-02-23 11:16:53

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie