Na ziemskie żale opuszczone z...
sine lica okrywają swą duszyczką
zapadnięte w zapomnienie
w łez milionie nad purpurą
złotem skryte
niebo płacze wystukując smutne rytmy
nimf niebieskich
okryte jesiennym rumieńcem owoce
muskają ciepłym dotykiem
samotne gałęzie drzew
a ja spoglądam przez szybę
mojego życia
na spracowane dłonie Jesieni
i jak lato spuszcza głowę z zachwycie
autor
Mila91
Dodano: 2007-10-22 14:27:02
Ten wiersz przeczytano 630 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
:) Ciekawe i oj zamyśliłam się :)