Nad mogiłą
Może przez chwilę będę dalej wykrzykiwać twoje imię do siebie, w moim sercu. Ale w końcu rana się zagoi... (David Grosmann)
kiedy ciebie zabrakło
rozkołysało się
niebo
i poruszyła ziemia
czekam...
w każdym szeleście
rozpoznaję
twoje kroki
zdaje się że wieczność
...a to dopiero chwila
ile jeszcze
dźwięków usłyszę
zanim
mnie zawołasz
Komentarze (3)
Poruszający wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
poruszający. bardzo.
Smutny i poruszający.
Pozdrawiam serdecznie.