Nad przepaścią...

Wszystko się wali, świat wokół mnie traci sens
Ludzie nie potrafią już kochać…
Wiara jest niczym dla innych, nie dla mnie,
Ja w Bogu ukrywam nadzieję i żyje dzięki niej
Moje siły do walki maleją z każdym dniem,
Cierpienia poczułam smak…
Miłość jest ważna, lecz kto ją może dać?
To boli…Już nie mogę tak żyć!
Poddaje się? Nie!
W samotności szukam przyjaciela
I z sercem pełnym ran zamierzam żyć…
Kochałam, kocham i kochać będę,
Każdego człowieka …
Nie oczekuje nic więcej- choć trochę zrozumienia
Czegoś, co znów przywróci uśmiech na mej twarzy
Kogoś, kto sprawi, że będę czuła się bezpieczna
Wyrwana z ciemności, która mnie otacza,
Poszukuje drogi, która próbuje mi wskazać Bóg.
Chcem ja odnaleźć jak najszybciej, bo….
Czuje, że niedługo może być już zapóźno.
Dlaczego rzeczywistość pozbawia nas prawdziwych wartości?
Dlaczego świat coraz szybciej zamienia się w morze ludzkich łez…?

autor

poprostu ja:)

Napisany: 2006-05-11 Dodano: 2006-05-13 16:08:27

Ten wiersz przeczytano 323 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie