nadmiar codzienności

bezsilność białą kredą
odkreśla na ścianie kolejny dzień
ironia ustami ucieka –
nudzi ją moja obecność

nad głowami
jak nietoperze
kłamstwa latają
i plugawe myśli -
pomyślane z nudów
lub zupełnie bez przyczyny

uśmiech nieszczery
przebija się
przez kraty sumienia

ignoruję pamięć

moja ziemia obiecana
pusta
pozbawiona twarzy
i tylko samotność z bólem się miesza
gorzki drink rzeczywistości
wypijam do dna

autor

Red Bunny

Napisany: 2003-12-31 Dodano: 2005-03-30 18:37:41

Ten wiersz przeczytano 378 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie