poranek

z cyklu "szelest skrzydeł"

ból odchodził już nie raz
i wracał zawsze
o świcie
głośno dobijając się
do drzwi..
półprzytomny smutek
witał go w progu
budząc zlęknione
wyrzuty sumienia
senne myśli
jak obłoki
białymi halkami
zasnuwały horyzont

spojrzenie trzeźwiało
pod zimnym prysznicem
boleśnie ściskając
w chudych ramionach
szarą rzeczywistość
jej twarz jak maska
zastygła w pustym grymasie.

zegar na ścianie
wybił pełną godzinę

już czas

autor

Red Bunny

Napisany: 2005-01-15 Dodano: 2005-03-29 09:06:32

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie