Nadmorska nimfa

Szum wody chłodnej
pisk mew gdzieś w niebie
w duszy mym oknie
spotkałem ciebie

włosy rozwiałaś jakoś zalotnie
oczy schowałaś
w swej toni modrej
bose zaś stopy swój niemy odcisk
w piasku za mokrym
pozostawiałaś
okrętem swoim zakołysałaś
i jakaś fala zalała serce
skurczone dawno z tego czekania
ze snów o tobie

a kiedy maszty swych pięknych dłoni
jak wiatry na boki porozrzucałaś
wstąpiła we mnie nieznana
siła jak młodym winie
która nie minie
z moim zachwytem
nimfy urokiem

spijałem krople tych
zórz płynących wtedy od ciebie
patrzenie nie jest już moim grzechem…
kiedy sztorm kreśli
jej niemy portret
kołysze ducha nierządnych myśli
i tak cię porwie
że w toń utoniesz
i odtąd swoje marzenia gonisz
dotąd, dopóki nie weźmiesz w dłonie
kruche istnienie
tego okrętu,
masztów starganych
no i tych spojrzeń w ciebie rzucanych
wtedy na piasku
tęsknot spisanych
tobą skalanych
pachnącym ranem…

i nie pozostaniesz
takim żeglarzem...
łodzi strzaskanej na brzegu życia
***
a pisk mew dziś tylko
nam przypomina
żeś byłaś nimfą, morską dziewczyną
wtulam cię w siebie takim wspomnieniem
które czasami drzemie znów we mnie

autor

Bliźniak

Napisany: 2006-07-10 Dodano: 2006-07-10 01:53:13

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie