nadzieja na życie...

było mi smutno...

Pogryziona przez życia problemy
Szukam wytchnienia bez drogi zboczenia
Idę z podniesioną głową
Nie dając się zdeptać prostoty pozorom
Nie dając się strachu oczom
Zbyt wielkim by wierzyć ich mocom...
Znajduje twarzy tysiące
Jak ja w życia dobroć wierzące...
Nie jedyna z myślami o życiu wstaję
Wierzę w godny byt ludzki
Choćby bardzo był pusty i rozpustny...

autor

Ilonkaj

Dodano: 2005-12-21 14:31:11

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie