Nadzieja samotnego

Zazdroszczę tym, którzy
potrafią spać w taką noc
Ja tylko potrafię
płakać potokiem słów: bólu,
cierpienia, osamotnienia

Zamknięty w ciemnym pokoju
szukam w modlitwie ukojenia
I proszę cię Boże,
byś skrócił drogę cierni

Mrok jak otchłań,
ciemny wir pochłaniający mnie w rozpaczy
Mrok- a w nim tylko pustka

A w tej pustce-ja
snuję jak cień z nadzieją miłości
Tej,która wyciągnie rękę,
poda mi ją i nie wypuści!
Kroczyć będziemy, ku zachodowi slońca
nie znając pojęcia samotności

autor

Lena27

Dodano: 2009-11-24 19:45:25

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie