Nagość
Drżąca igła, nić do pary...
Ubranie szyte na miarę
Ozdobione guzikami
Jak niebo gwiazdami...
Nikt nie zapyta
Czym wnętrze świergocze
Żadnej pokusy...
Zerwał się wicher o barwie losu
Odkrył człowieczą nagość
Bezbronne wnętrze pozbawione duszy
Pokryte pleśnią i łzami...
autor
Duch99
Dodano: 2006-10-14 17:06:05
Ten wiersz przeczytano 411 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.