Nagrobna Liberantka Dusz

Dedykowany mojej Madzi.

Gdy ucichły bramy, ryk śmiertelny zanikł,
Gdy zanikły szepty, i zanikły słowa,
Jedna z potępionych, prawa mając za nic,
Hen rzekła pod Ziemią - Jestem już gotowa.

Kruszonych wrzask brylantów, kiedy tną przestrzenie,
Kiedy Ziemia płaszczem wstydu się otula,
Tak wiedziona w otchłań, gardząc przeznaczeniem,
Pakt łamie przyrzeczeń, w mroków kąt się wtula.

I powstała, gardząc niebem, bielmo sławiąc kości,
Świątynia prastara, gdzie niegdyś modlono,
Wśród mięs się do Bogów, w potędze radości,
Stała znów, choć sama, za nic mając koniec.

Władczyni nagrobków, Piastunka zaświatów,
Gestem łamiąc barier, wydźwięk, ziemskie wrota,
I któż mógłby przyrzec, że Avatar katów,
Dusze mą, wszak wolną, łańcuchem omota.

Zakochany w śmierci, szkieletorów Pani,
W równie doskonałej, co śmiertelnej twarzy,
Wtulam się w ten czarny, krwiożerczy aksamit,
A pieśń ust tych bladych, nocą mi się marzy.

Marze o twym cieple, choć pokryte lodem,
Marze o twym ciele, hołd oddając grobom,
Pragnę do cholery! Stać się twoim Bogiem!
Więc gdziekolwiek idziesz, Wiem już, pójdę z Tobą...

Panie Andrzeju, tak, wiem że rymy znów denne i to nie to co kiedyś... ^_^

autor

Fallen_Wolf

Napisany: 2009-10-30 Dodano: 2009-11-02 13:57:28

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie