Najprościej jak ujmiem . . .

I patrzy na mnie, choć nie ma jej ze mną...
wszystko co słyszę, mówi jej głosem...

słońce za oknem i podmuch wiatru,
nów, pełnia, kwadra i gwiazd miliony,

ciepło kominka i kawa poranna,
deszcze szumiący i ciepły, jasny snieg...

widzę wciąż wokół jej ciepłą, miłą aurę...
dniami na jawie, nocami we śnie,

gdzie bym nie spojrzał, tam stoi Ona...
świdruje mnie swoim słodkim spojrzeniem...

jest w moich myślach...
jest w moim sercu...

to moja saathiya, bardzo bliska...
wiesz czym sprawiła, że bardzo ją cenię?

daje mi wiarę, że jestem lepszy,
głaszcze słowami wszystkie moje smutki,

w całun spokoju owija mi oczy,
kładzie przede mną radość - na swej dłoni

wyciąga swą rekę, mówi: "to dla ciebie,
nie martw się jutrem, żyj tutaj i teraz

pomogę Ci patrzeć na życie jak dziecko
prosto i szczerze, by było Ci łatwiej..."

te słowa, tak proste i pełne wdzięku,
napełniają mi codzień serce radością ...

choć zna mnie nie za długo, zna mnie jak swego...
i choć ją rzadko widzę, znam każdy jej gest...

trudno to wyjasnić, trudno słowami,
trudno też gestem i trudno czynem...

więc powiem teraz najprościej jak umiem,
przekażę Ci to,co chowam głęboko: ...

zniewoliłaś uśmiechem...
ukoiłaś wzrokiem...
wyleczyłaś słowem...
ujęłaś sercem...

*** Dziekuję ***

autor

ukaszek2411

Napisany: 2006-11-04 Dodano: 2006-11-04 08:33:17

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie