Najtrudniej...

Jeszcze Tobie...

Najtrudniej
o świcie,
gdy budzą mnie
promienie jeszcze zimnego słońca
W te poranki ,
kiedy jedna z filiżanek pusta
okrywająca się warstwą
niewidocznego czasu
kiedy talerz czeka spokojnie
w kredensie z modlitwą o przeznaczenie.

popołudniami,
gdy siadam znużona w fotelu
otwierając nadzieją oczu
drzwi...
zatapiając smutkiem dłoń
w futerku kota
łagodząc myśli tęsknoty
dzwiękami muzyki

w te wieczory
gdy zachód słońca
odprowadzam łzą na policzku
spoglądając żarem pragnień
w gwiazdy...
kładąc się
kładąc się w zimną pościel
każdą chwilą czekam
czekam tylko na Ciebie

bo jest najtrudniej....

autor

zielone oczy

Dodano: 2007-03-27 16:21:09

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie