Namiastka
Zsunęłam ze stóp zmęczenie
Troski wiatrowi sprzedałam
Do słońca puszczałam oczko
Oddałam mu się cała
Fale karmiły spokojem
Żagle z błękitem tańczyły
Mogłabym nazwać to szczęściem
Gdybyś tu był mój miły
autor
ewaes
Dodano: 2017-08-19 06:36:22
Ten wiersz przeczytano 1024 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
jeszcze ci mało słońcu się oddała a do chłopa chciała
;)/ zgrabny i swawolny
Bardzo łądny wiersz :)
Pozdrawiam :)
piękne Ewuniu
...przed chwilką byłam u krzemanki, pisze o odczuwaniu
bólu...Ty o szczęściu; bardzo często nie przywiązujemy
do tego wagi jak jedno obok drugiego blisko
kroczy...miłego weekendu Stefi:))
witaj Ewuś, Ty sama jesteś dla siebie 3/4 szczęścia.
on dokłada tylko 1/4 .
oczywiście pięknie i z polotem
pa :)
Mnie sie rowniez podoba :)
Pozdrawiam:)
@andreas - - nie od razu, na pewno :) na wszystko
długo czekałam...
Dołączam do czytelników, którym podoba się tak
zobrazowana namiastka. Miłego dnia:)
ostatnim *
ostatnim *
ostatnim *
No wiedziałam że tak bedzie no trudno usiądę w ostanim
rzędzie i też bedę się bujała delektując się Twoim
wierszem Ewuś
Masz rację wszystko jest cudem ale najpiękniejszym
cudem jest przezywanie i dzielenie wszystkiego we
dwoje
Łap słoneczne usmiechy i bąbelki na pogodny dzień
No właśnie /Gdybyś tu był mój miły
/Jak zawsze z podziwem...Życzę miłego dnia;)
Chciałabyś mieć wszystko od razu...
Pozdro.
Chyba sprzedam swoje. Będę milionerką ;)