Napisała mi…

Dosyć już nowych dni,
Przepełnionych swoistą nudą...
Spada pierwsza kropla krwi,
Po chwili – jedna za drugą...

Nie będzie śmiechu dla mamy,
Ani szczęśliwej twarzy dla niego...
Mój jedyny, na zawsze oddany,
Na pewno nie chciałby tego...

Myśli o bliskich przepełnia ból,
Dywan barwą już czerwony,
W oczach za mgłą,
Widzę wielki szum...

Przerażająca Cisza,
Rozchodzi się na wszystkie strony,
Wszystko mi jedno gdzie upadnę,
Straciłam już ostrze, czuję jak blednę
Tracę już oddech i życie najdroższe...

Nie ma już domu, kwiatów i bliskich,
Ciemność nastała i zero korzyści...

autor

simon

Napisany: 2004-10-04 Dodano: 2005-12-01 15:25:46

Ten wiersz przeczytano 357 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie