I nastała cisza...

I nastała cisza. A cisza była głosem w tej sprawie.
Głos był mową, a mowa prawdą w prawie.
I nie istniało nic. A nic było wszystkim, co było.
I tak przez wiele lat, to istnienie przed światem się kryło.

Aż nastała wielka zmiana.
Wszelka ciemność została rozwiana.
I wszystkie cienie odeszły. I mrok odszedł.
Tylko jasność. Brzask wszędzie się rozszedł.

I wtedy życie się narodziło. I było. I istniało.
I ziemię duchem wieczystego spokoju napełniało.
I każde stworzenie miejsce swe miało.
Zaprawdę tak na świecie się działo.

I wtedy nikt się jeszcze tego nie spodziewał.
Nawet w najskrytszych snach tego nie miewał.
Że zło w cieniu się ukrywa.
I dobro swą ciemnością rozrywa.

I znów nastał mrok. I ciemność. I lęk. I trwoga.
Zło przykryło światło. I jasność była złem dla wroga.
I wszystko było złe. I nikczemne.
Nawet dobro, które było tak światu wierne.

I nastał rozgłos. A rozgłos był krzykiem w tej sprawie.
Krzyk był mową, a ta mowa kłamstwem w prawie.
I istniało wszystko. A wszystko było niczym, co było.
I tak przez wiele lat, to istnienie przed światem się kuliło.

autor

Sovelios

Dodano: 2007-01-26 07:48:28

Ten wiersz przeczytano 6890 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie