Nasza litera

To wielkie miasto, jak kłębek spustoszałej nadziei
wypełnia szare ulice słabym słońca blaskiem.
Przed oczami wzdryga katedra mądrości
skromnie, wydobywa swój entuzjastyczny dźwięk.

Z okna wydobywa się chłodna para
jakby, chciała ostudzić moje uczucia.
Anioł stojący obok szarej mgiełki wchodzi
w odkryty świat wyobraźni, która wciąż goni.

Dłonie chciałyby sklepić równocześnie sny i marzenia,
lecz stary wiatr przypomina o bólu istnienia kataklizmu.
Tkwi wciąż zakurzony oddech, który mimowolnie
brnie po nieskończonym mym wiernym żywocie.

Wyszydzone to miasto, pełne kompleksów poczuję ich działanie
zaś, o późnej porze nastawia wrogość i widać krętactwo w oczach.
Ten zapach na starym sznurze, zawieszonym obok mostku
zakochanych, woni swym pogardzonym wzgórzem cierpienia.

Na plakacie naszego życia ta litera ''K'' wciąż jeszcze przypomina
kusząco pełne miłosnych uniesień, wygłodniałe serce.
Chłodnym śladem pójdę, bez chwili zawahania się
trzymając w dłoniach ten mały drobiazg, który zasłania mą duszę.

Nieskończona miłość ucieka tymi pustymi ulicami
nieznajoma nikomu, ta wszelaka treść odchodzi.
Słabe życie zmienia się w dolinę moralności
zaś, monochromatyczne skrzydła Anioła wciąż uciekają.

autor

Malina21

Napisany: 2016-10-30 Dodano: 2016-10-30 09:26:03

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie