Nasze umiejętności
Ukradłaś mnie tak na jesieni -
zabrałaś, gdzieś w południe.
Jak kieszonkowiec dla kieszeni -
tak wyglądałaś cudnie!
Jak sprawny fachman, mistrz kradzieży
weszłaś do krwioobiegu -
i nikt mi dzisiaj nie uwierzy,
że to się stało w biegu.
Tak mimochodem serce skradłaś -
ten sejf, co uczuć nam przysparza -
jak grom z jasnego nieba spadłaś,
tworząc poetę o stu twarzach.
Jestem jak słynny ów Arsene,
w coraz to nowej scenografii.
Stworzyłaś monstrum niczym sen,
lecz nikt tak kochać nie potrafi.
Tak nikt Cię kochać nie potrafi.
autor
ArsenLupin
Dodano: 2016-07-06 09:05:21
Ten wiersz przeczytano 698 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Tez chciałbym być ukradziony przez jakąś damę
Dżentelmen włamywacz musi być romantyczny...
Pozdro.
Jednym słowem sprytna była. W ten sposób stałeś się
poetą. Wiersz podoba mi się.
Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam:)
witaj Arsenie
na bejowej scenie
wiersz jest wiele wart
twój komisarz Ganimard
Pieknie:)
... prawdziwie romantyczny wiersz - czytałam z
przyjemnością. Pozdrawiam :).
:))
Re: Madamme krzemanka
enchanté
:)) Fajny wiersz. Podziwiam peelkę, ograć Arsena Lupin
to nie lada sztuka.
Miłego dnia.