I nawet taki cud nad cudy...
I nawet taki cud nad cudy,
Nie wzbudził w ludziach oświecenia.
Człowiek pokocha własne brudy,
Cudze nieszczęście nic nie zmienia.
W grobie zastali puste leże,
Porozrzucane krwawe szaty,
Chociaż mówili - w ciebie wierzę,
To podeptali prawdy kwiaty.
I nawet taki cud nad inny,
Nie wzbudził w ludziach zachwycenia.
Człowiek drugiemu ciągle winny,
Dług wciąż wymaga potwierdzenia.
Obiecał kiedyś z martwych powstać,
Potem widzieli go wybrani.
Czy ta historia ma tak zostać,
Czy nie opuści wiary granic.
I nawet taki cud nad miarę,
Nie wzbudził w ludziach nic z litości.
Dzisiaj podtrzymać trzeba wiarę,
Lecz czasu trzeba, i miłości…
autor
Grand
Dodano: 2014-04-21 09:26:32
Ten wiersz przeczytano 1393 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Dobry refleksyjny wiersz.
Dzisiaj podtrzymać trzeba wiarę
lecz czasu trzeba i miłości
gorzka prawda przekazana refleksyjnie
Pozdrawiam serdecznie
Tadziu, Twoje wiersze, dają świadectwo prawdzie, tej
zamierzchłej i współczesnej.
Cały Świat opłakiwał Jana PawłaII, obiecywano "cuda na
kiju", ten zryw trwał krótko.
Wróciliśmy do naszej "normalności" i tylko to się
zmieniło, że Karol Wojtyła, zostanie wkrótce Świętym,
którego znamy osobiście.
Nadal trwają wojny,chociaż jest czas pokoju.
Piękne te Twoje prawdy:)
Dobrego dnia życzę Tobie i Twoim bliskim:):):)