Nazywasz to szczęściem..

tak wiele zła...

Spojrzenie tak błędne i myśli poplątane..
Płacz ten wieczorny..i ten nad ranem..
Smutek,pustka, rozgoryczenie...
Dziś już zostało tylko wspomnienie..
Ty to wszystko szczęściem nazywasz...
Choć oprawionym w blade ramy i przykryte kurzem..
Ta zimna wojna między naszymi sercami...
nasze dusze tak różne..
Nie przyciągną się dziś ani jutro...
Nie znajdą w sobie ukojenia...
W mym już od dawna zima szaleje...
To zło,co tak bezczelnie próbuje dobro naśladować...
I czaji się tylko na takie jak Twoje...by znów zadać cios..
by lód nie stopniał..
Uczy się nie kochać...
Nasączone złem...otulone puchem z Twoich łez...spokojnie bije...

...że dobro się poddaje..

autor

Septih

Napisany: 2007-01-28 Dodano: 2007-01-28 21:17:08

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie