nic nie jest na zawsze

nic nie jest na zawsze i bez końca
ciepłe powietrze zmienia się w chłodną bryzę
błękit nieba w mroki ciemnej nocy
od sensu życia nie jestem ani o krok bliżej

wybrałem wygodne trwanie w odrętwieniu
nie ma bólu który próbuje uśmierzać
wygrzewam się w blasku wczorajszego triumfu
metoda to wygodna ale już nieświeża

czy umiem jeszcze odróżnić niebo od piekła
szczery uśmiech od fałszywej maski
życie w złotej klatce pod szklanym kloszem
gdy wszelkie źródła prawdy już wyschły

przekonali mnie by zmienić bohaterów
na mrzonki czy wręcz na duchy
dla komfortu bez zmiany stagnację
przecież nie ma sensu taki spokój kruszyć

jest tam ktoś kto mnie jeszcze słyszy
może pokazać gdzie mnie boli
twoje usta poruszają się ale są nieme
jak samotny statek majaczysz w oddali

kiedyś byliśmy małymi dziećmi
wszystko mijało nas tak przelotnie
zauważane od niechcenia tylko kątem oka
dorośliśmy a tamto to już wspomnienie

lśniliśmy kiedyś jak diamenty
teraz zamiast oczu czarne dziury
czy zbyt wcześnie poznaliśmy tajemnice
czy nie ma w nas już strun czułych

zagrożeni przez cienie dniem obnażani
chyba pragnęliśmy niemożliwego
kłamcy i kłamstwa się nawarstwiają
próżno szukać słowa prawdą brzmiącego

odrętwienie pod szklanym kloszem
zamiast poszukiwania prawdy
nasze myśli nie błądzą poza granice
gdy uderzę w dzwony może zadrżysz

czas odebrał nam nasze marzenia
próbując przywiązać nas do miejsca
trawieni powolnym rozkładem
udawaliśmy że da się to przespać

patrząc wstecz na płonące mosty
na miejsca gdzie trawa była zieleńsza
wciąż odczuwamy niezaspokojony głód
jak poeta o nienapisanych jeszcze wierszach

autor

TES

Napisany: 2018-12-08 Dodano: 2018-12-08 18:26:44

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie