O nic więcej nie proszę

Gdyby tak chociaż życie
kropelkę szczęścia mi dało,
jak kroplę rosy o świcie,
bo to co mam teraz – to mało.

Jak łatwo o ziarnka goryczy,
już mam ich masę całą
i ani drobiny słodyczy,
tak jakby szczęście zaspało.

Tylko mych pusty dłoni
znów nie zapychaj nadzieją,
co tylko smutek zasłoni,
a łzy ją później wyśmieją.

Lekko już ciężar ten noszę,
przecież był czas, by przywyknąć
i o nic więcej nie proszę,
lecz tylko o jedno – by zniknąć…

autor

Lamme

Napisany: 2007-04-08 Dodano: 2007-04-09 00:03:39

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie