Nie-bajka o pewnej miłości
W uroczej krainie
Wiedli życie swoje
Królewna i książę
Samotni oboje
Chociaż w duchu mocno
Miłości pragnęli
Umieli żyć sami
I byli weseli
On przepastne puszcze
Bardzo umiłował
Za zwierzyną ganiał
I na nią polował
Ona swój ogródek
Ciągle odwiedzała
Najróżniejsze kwiaty
Tam pielęgnowała
Los ich rzucił sobie
Nawzajem w ramiona
Uczucie wnet przyszło
(Niech samotność skona)
Zostawili lasy
I kwiaty w ogrodzie
Porwała ich miłość
Ją czuli na co dzień
Związek ten zachwycał
Wszystkich dookoła
-Ach, co to za para
-To jest dar anioła
Namiętność - choć piękna
Niebawem ustała
I młodych kochanków
Codzienność czekała
Tematów do rozmów
Jak się okazało
Nie było za wiele
Łączyło ich mało
I zaczęli tęsknić
Za swym dawnym życiem
Z początku nieśmiało
Potem już mniej skrycie
Każde coraz bardziej
Poszło w swoją stronę
Smutek jeszcze mocniej
Uciskał przeponę
Męczyli się z sobą
Bo odwagi mało
By któreś odeszło
I tak już zostało
Obcy wciąż dla siebie
Nie razem - lecz obok
Obojętny, zimny
Nie człowiek - a robot
Tak też zakończyli
Ziemskie akrobacje
Mając za wspomnienia
Zgorzkniałe frustracje
Człowiek niezwiązany
Miewa złe nastroje
Lecz najgorsza w życiu
Samotność we dwoje
ReZaratustra
Komentarze (30)
Świetny, czyta się płynnie... chociaż smutna puenta,
bardzo dobry wiersz:)
Dziękuję MamaCóra. Miło mi i oczywiście zapraszam do
mnie w przyszłości na "poczytanie" :)
Pozdrawiam:)
Bardzo rytmicznie spisana opowieść ze smutnym końcem,
ku przestrodze, tak sądzę.
Chociaż nie popieram tej zwrotki:
/Męczyli się z sobą
Bo odwagi mało
By któreś odeszło.../
to jednak bardzo życiowe stwierdzenie.
Sprawnie poprowadzaona narracja, świetnie się czyta.
Pozdrawiam :)
Dziękuję graynamo, nureczko za obecność i komentarze.
Tekst póki co zostawię takim, jakim jest, ale szczerze
dziękuję za propozycję :)
Pozdrawiam serdecznie i życzę owocnego dnia!
Życiowa " nibybajka " z mocną puentą - nic bardziej
przygnębiającego, niż samotnośc we dwoje.
Coś nie gra mi jedynie w wersie
"Każde coraz bardziej
poszło w swoją stronę ";
może tak :
Każde coraz częściej
w swą patrzyło stronę...ale może się mylę. Pozdrawiam
:)
Bardzo dobry wiersz, płynie się czyta, świetna puenta,
nie ma nic gorszego jak samotność we dwoje, pozdrawiam
cieplutko.
Dziękuję andreas, nowicjuszko za wizytę.
Miłego dnia!
Bardzo dobry, refleksyjny wiersz.
Samo życie.Trudno tak żyć obok siebie, samotność wtedy
odczuwa
się mocniej.Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo zgrabna bajeczka i bardzo mądra
pointa.Pozdrawiam.
Dziękuję Wam pięknie za odwiedziny i komentarz.
Payu - zmienione, Twoja propozycja przypadła mi do
gustu, brzmi bardziej poetycko :)
Miłego wieczoru
Pozdrawiam serdecznie :)
W końcu życiem umęczone,
każde pójdzie w swoją stronę!
Pozdrawiam!
prawda
ale z drugą osobą można poczuć się samotnie
wiersz pełen emocji i refleksji
piękny
ładnie spleciony ...samą prawdą pisany:)
Świetna współczesna bajka a nie bajka, tak się dzieje
w wielu związkach, wzajemnie się w nich duszą.Fajny
temat. Pozdrawiam serdecznie.
Samotność we dwoje jest okropna. Razem a jednak
osobno. Pozdrawiam