nie będzie ekspresu do nieba

Walczyłem.Nie wiem,czy to dlatego,czy mimo tego,horyzont stracił barwę czerni,
oblał sie purpurą,Anioł zawrócił,zszedł z wzgórza,podniósł krwawiące serce.
Przytulił,zagoiły się rany,słońce przestało gniewać,
nie wiem,czy wciąz śnię,ale się uśmiecham.
To wszystko tak szalone,zwolnimy,postoimy trochę,
zaczerpniemy powietrza,przy sobie.
Boże!Jesteś!Obudziłeś się?
A może to był Twój plan?Miałem ją stracić,by teraz wiedzieć jakiej miłości chce?
Cisza unosi sie w powietrzu,jak pytanie o następną stację,
lecz nie zadam go!Już nie chcę Cię stracić!
Patrzę w niebo,nie ma gwiazd,lecz wiem,że patrzysz Boże,zapraszasz tam,gdzie chciałem iść,teraz mi pozwolisz.
Pragnę się odnależć,prosiłem,błagałem,o skrzydła,choćby używane,
dostałem,więc uczę się latać.
Kocham i tęsknię,milczę i trwam,
jest dobrze,nie musi być pięknie,wystarczy nam.
Powoli i dobrze,bez ekspresu do nieba,
tym razem może się uda,zawsze ostatnia umiera nadzieja.
Tym razem służy,nie nienawidzę jej,
potrzebuję,jak Ciebie Aniele...postaram się.
Nie powiem,że kocham,sama przeciez wiesz,będziesz to czuć,
ie powiem,że brakuje mi Cię,zobaczysz w smaku mych ust.
Nie będę nosił na rękach,poprosisz,jak przyjdzie ochota,
nie będę pytał,czy już,powiesz,gdy pokochasz.
Powoli,dla Ciebie,dla nas,my,
jedność serc,jedno pragnienie,by razem być.

autor

rebel

Napisany: 2006-11-13 Dodano: 2006-11-13 10:18:45

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie