To było perfekt....

Zwyczajny wiersz o niezwyczajnej aurze
Uśmiecha się,gdy na nią patrze
Ona rozpaliła w moim sercu ogień
Uświadomiła,że czas naszym wrogiem...
Tworzymy jedność w odbicia lustrze
Oboje marząc o wspólnym jutrze
Uśmiech na twarzy juz o świcie
Ona nauczyła mnie kochać to życie
Tak jak szacunku do ludzi pokory
Pokazała,że proste namiętności to kolory
Przy niej przybyło wiary we własne siły
W intymnej zadumie pokazała smak chwili
Dziś żyjemy by cieszyć sie każdym drobiazgiem
To było perfekt,to było ważne...

autor

NARRATOR

Dodano: 2006-11-13 10:30:54

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie