nie boję się już ludzi...

Napisałam te słowa dla mojego Ukochanego, może dzięki nim zrozumie, że źle mnie ocenił...

co o mnie pomyślisz
już się nie boję
człowieku - tu i tam
nie staram się zmyślać
co sądzisz o mnie
uśmiecham się i idę dalej
to, że jesteście - tu i tam
cieszę się...
dlaczego?
Bo kocham...
wiem, ile kul muszę przyjąć na siebie
dlatego, że czuję to
co jeszcze los dla mnie szykuje
nie przeraża mnie już to...
bo kocham...
na Twe złe słowo, nieprzyjazną myśl
odpowiem wspomnieniem
pięknych chwil
wierzę, że dobro i wiara w najlepsze
przyniesie Nam spokój
duszącym się zwróci powietrze
wierzę, że dobro przywróci mi Ciebie
że spojrzysz na mnie
tak jak wtedy...

ja wierzę głęboko... kocham Cię...

autor

Krasnolina

Napisany: 2007-08-19 Dodano: 2007-08-19 12:38:01

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie