Nie boję się upadku

Trudno się wyłamać... Powiedzieć "nie", gdy inni mówią "tak"...

Szukamy innych dróg
Innymi ścieżkami chcemy dążyć do celu
Wybierasz tylko kierunki oświetlane nocą przez najjaśniejsze noeony
Podążasz razem z tłumem

Ja wolę iść w swoim tempie
Bez żadnych przyśpieszeń i zahamowań
narzuconych przez otoczenie
Stawiam kroki po ciemku, nic nie widzę
Nie boję się jednak upadku,
bo wiem, że nikt nie zauważy mojego potknięcia

Możesz zawrócić,
Poczekam na ciebie.
Lecz twoje oczy do blasku przyzwyczajone
nie przyprowadzą cię do mnie.
Najważniejszy zmysł nie miał możliwości wykształcenia się...
Idąc najjaśniejszą ścieżką nie potrzebowałeś dotyku, tylko wzroku
Jednak tym razem i on zawiedzie

autor

IllegalKindOfSadness

Napisany: 2006-12-27 Dodano: 2006-12-27 16:54:25

Ten wiersz przeczytano 362 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie