nie dawaj mi róż
gdy śpisz
idę znowu na pustynię poddać się
świtaniu budząc cienie o wschodzie
spotkać małego księcia samego
przy studni powiem mu o róży
tej od ciebie
co skrywa w spokojnej słodyczy
ziarna z burz piaskowych
(owinąć się i nie krzyczeć)
spomiędzy płatków wirujące diabły
z wiatrem drażniącym drewniane
dzwonki u progu
uciekam
książkom co od lat nie chcą być czytane
z planety co nie znika w kroplach gwiazd
kochanie jest oazą powrócę jak ćma
w wielkiej złotej samotni
mam spalone usta
Hans Zimmer, Tennessee https://youtu.be/vzvVsNIWRhM
Komentarze (54)
Nie dawaj mi róż, róże jak i życie przynoszą ból?
Wandeczko, serwujesz nam prześliczną poezję:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
...kocham ksiązki i róże...pozdrawiam
Poezja, klaniam sie z uznaniem...:)
Świetny i ta muzyka...
Miłego wieczoru:)
Pięknie. Serdecznie pozdrawiam.
Byłam :)
Pozdrawiam :)
Witaj, Wando :-)
Ja do Ciebie zawsze przychodzę... Na palcach, tak
naprawdę. Teraz już znasz moją tajemnicę. Tzn, że mam
palce ;-) :P
Atak! Poważnie :-) "Obcować" (nie lubię tego słowa,
ale co mi tam, mądrzejszy nie będę :-)) z Twoją poezją
jest po prostu/aż - zaszczytem.
"Kochanie jest oazą powrócę jak ćma"... Czy ktoś
wymyślił doskonalszą frazę... Wątpię.
Dlatego zmykam, z najwyższym dla Ciebie szacunkiem, i
rozsypuję się jak nietoperze w nocy.
Pozdrawiam serdeczne :-)
Róże są piękne, ale bolą, jak życie.
Nie obiecuj, a jeśli już to dotrzymaj.
Przebudzenie bolesne jest.
Tak jak miłość może się spalić,
jak w ogniu ćma.
Choć tak lgnie ku światłu,
niepomna swego upadku.
Piękna muzyka instrumentalna,
i słowa tak do niej pasujące.
Dziękuję Państwu za miłą obecność :) Pozdrawiam
serdecznie :)
nie docenia się miłości, gdy widzi się więcej piękna
/róży/
kocham piosenkę i Małego księcia
pozdrawiam serdecznie:)
ładnie,wrócę jeszcze
Bardzo ciekawie, nie na jedno czytanie.
Wiersz, którego nie powinno się interpretować, a
jedynie czerpać i chłonąć ze studni poezji.
:):)
Niesamowite i przepiękne metafory :)
Wiersz sam w sobie, jak dla mnie bardzo smutny i
bolesny, ale przepięknie napisany.
Co do utworu - jest przepiękny, Potrafi ukoić żal, ból
i smutek. Zasłuchałam się i odleciałam ...
Kocham Małego Księcia i Małą Różę
Byłi dla mnie inspiracja do napisania kilku wierszy na
beju.
Pozdrawiam cieputko Wandeczko :)
Życzę miłego i spokojnego wieczoru :)
Przepiękne metafory widać że poetka po innej stąpa
ziemi tej lepszej tej nie z tego świata baśniowej
odległej - własnej