Nie godzę się na to...

O losie okrutny, czemu tak mną targasz,
Dając snów najszczerszych wieczne zapomnienie.
Mimo iż z ust żadna, nie wypłynie skarga,
Słowo też nie wyda bólu oskarżenie.

Spolegliwy jestem jako ten łaskawy,
Dobro rozdzielając pomiędzy winnymi.
Pomocą nakarmię chętnych słusznej sprawy,
A ciemność rozjaśnię myślami jasnymi.

Drwisz losie zsyłając potępienia gromy,
Karą chcesz obarczyć, nie poznając winy.
W sposób oczywisty, tobie tak wiadomy,
Szukasz aby winić bez dania przyczyny.

Nie godzę się na to, zbyt prosto przychodzi,
Niweczyć starania dawane ochoczo.
Łatwo niszcząc życie, pragnieniom zaszkodzić,
Złudzenie podrzucić umęczonym oczom.

autor

Grand

Napisany: 2010-05-12 Dodano: 2010-07-02 14:55:11

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie