Nie kłam

Do Judyty

Spartoliłaś to.
Ja to spartoliłem.
Ale to ty to spartoliłaś.
Zamknęłaś swe łono czystości i piękna. Narysowałaś mi obrazek na pociechę, gdy go oglądałem, ty się spakowałaś i wyszłaś. Na odwrocie było żegnaj..

Posprzątałaś pokój wokół dziury w ścianie, jakby jej nie było, jakby nie było Ciebie. Nie było Ciebie? To po czym ta dziura?

Po nieprawdziwych urojeniach nie pozostanie fizyczna wyrwa kochanie.

A Pan mnie strzyże i strzeże...

autor

Krulik

Dodano: 2009-02-11 19:49:45

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie