nie ma
czarno, wszędzie głucha cisza,
wyłupana dusza kołacze się w dali,
ciężko i czarno
duszno
znikąd ratunku
miłość powiadasz mnie ocali?
śmiech głuchy ogarnia
toż ona już dawno obdarta ze znaczenia
przekupiona,
nazwana chemicznymi zwrotami
miłość...
tak, znam
rozkołysała, naobiecywała, wyparowała
jak kamfora
i znów pozostawiła ciało rozdarte,
serce rozkołatane
nicość
głucha cisza
i wszystkie te dusze wkoło
im więcej,
tym bardziej samotno i głucho
im więcej głosów
tym mniej rozmowy
im więcej głów
tym mniej sensu
czarno
tak...
nie ma zmiłowania
nie ma
autor
wiese
Dodano: 2016-08-26 15:50:27
Ten wiersz przeczytano 606 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Obrazowo opisana gorycz. Zrobiło na mnie szczególne
wrażenie to:
"im więcej głosów
tym mniej rozmowy
im więcej głów
tym mniej sensu"
To mądre stwierdzenie. Sprawdza się w życiu niestety
często.
Ponury obraz. Jakby głos wydobywał się z piekła.
Miłego wieczoru:)
cóż - nikt nigdy nie mówił,że w życie, powstaje lepsze
życie.
Pozdrawiam serdecznie
Wcale nie wydumany. To myśli tak biegną.
Mnie się podoba:)
Jedna uwaga - "samotnie i głucho".
tak, wiem... taki wydumany i bez celu, ale czasem i
tak w duszy gra. Pozdrawiam
Interesująca refleksja