Nie ma czasu na mijanie

Chce wrócić do domu, do polski, do życia.
Chce żeby miesiąc miał dni, a dni godziny.
Chce żeby doba znów miała ich 24, a nie dwie.
Chce plewić ogród, nawet codziennie,
Chce jeść jego owoce i chce znów móc się cieszyć.
Chce by zegar wreszcie zwolnił swój bieg
i by przyznał się ten, kto zabiera mi czas.
Chce rozmów, spokoju i ciszy.
Chce móc przekładać sprawy na jutro
i chce znów zacząć śnic.
Bo kiedy żyje się od weekendu do weekendu,
a ten wydaje się być tylko tchem.
Kiedy czas traci jednostki,
a sen zamienia się w dzień.
Kiedy cel znika i zostaje tylko bieg,
za wszelka cenę i po nic,
to to jest naprawdę mało,
gdy się mogło żyć,
gdy się mogło być,
a nie jest.

autor

Nathali

Dodano: 2012-12-07 21:05:52

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie