nie ma kogo kochać
Nie ma kogo kochać, nie ma kogo
przytulić-
Chyba pójdę w świat, w rosy kwiat się
wtulić...
A promyk słońca będzie moją nadzieją,
Która ku niebu mnie poniesie jak złotego
ptaka...
Będę tańczyć i śpiewać
I boso po trawie biegać;
Będę wolna jak liść klonu
z wiatrem się kochać w holu
Ciemnego opuszczonego zamku,
Gdzie nikt prócz gwiazd nas nigdy nie
usłyszy...
autor
aneladgama
Dodano: 2007-02-28 18:11:40
Ten wiersz przeczytano 490 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.