nie ma mnie

Teraz już wiesz, wyszedłem z szafy i tak już zostanie, nigdy żaden człowiek nie łączył się dla mnie w pary, nie było gałek i zapadni, szarpania i przełykania tego, co naważone,

były tylko kurtki i płaszcze, guzik, myślę że to jakoś działało samo z siebie, a może po prostu, sukienka wisiała za blisko szala, o mnie nie pamiętał nikt, wyszedłem

ubrany w ojca i matkę, tak, że wszystko było zbędne, pokój w domu, karawela za oknem, gałąź z ptakiem, z resztą po co komu ptak, jeśli talerz jest pełny po brzegi.

autor

Krzysztof.El

Napisany: 2006-06-29 Dodano: 2015-06-29 14:33:12

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie