Nie mam juz sił...
Jak złamana róża,
Oberwana z lśniących płatków,
Tylko łodyga i...kolce....
Takie jest moje serce,
Pełne rozpaczy i bólu,
Bólu który sprawiłam Tobie,
Teraz muszę cierpieć..lecz chcę.
Przepraszam, zraniłam, lecz teraz nie wiem
dlaczego...
Przedtem bez opamietania wbijałam w Twoje
serce kolce..
A ty mnie tak kochałeś..
Kochałeś, teraz nie nawidzisz...
I jak tu żyć?? Jak parzeć w Twoją stronę,
gdy Ty nie chcesz mnie znac??
Nie mogę, choc chce zapomniec..
Zatrzec te ślady radosci...
Nic juz mnie nie powstrzyma...
Od złamania własnej róży życia!!
Nie potrafie zapomniec...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.