Nie mogę jej kochać !

kolejny raz myśli o niej mnie dręczą,
po tylu dniach... czemu znów powracają?
nie mogę jej kochać! lecz miłość mnie splotła,
związała i dusi, jak siecią pajęczą ...

miało być pięknie, bez udręki w głowie,
Ona z niej wyszła i byłem szczęśliwy,
a dziś tu wróciła i łzy mi wyciska!
gdy spyta czy cierpię, co jej odpowiem? ...

juz nie wiem co robić, nie umiem tak żyć!
zabiera mi wszystko! uczucia, płacz, radość,
lecz jest przyjacielem, kochanym i dobrym!
paradoks! prawdziwy... i musi tak być ...

i tak Ją kochając błąd popełniłem,
głupota perfidna z mej ręki wybiegła!
nie jestem już teraz do końca w porządku,
"przepraszam, zaufanie Twe nadwątliłem,

przepraszam za miłość bez cienia nadziei,
i za to, że żyję nią we dnie i noce,
przepraszam, że kocham Cię moja przyjaciółko,
mojego uczucia nawet Bóg nie zmieni! ... "

"Miłość bez spełnienia, to największe cierpienie człowieka ... " i własnie takie mnie szczęście w życiu spotkało...

autor

ukaszek2411

Napisany: 2007-01-15 Dodano: 2007-01-25 22:50:24

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie