Nie mogę pisać wierszy.

Nie mogę pisać wierszy.
Nie chcę znać już słów.
One też nie pytają wcale.
Jak mija życie? Jak mija ?

Tylko gniew, jak gęsta zupa
spływa w opuszczone trzewia
i przygniata do zimnej podłogi.
Tu śpię i wstaje, by zasnąć.

Samotność. Przyzwyczaiłem się
i chyba już nie umiem dobrać słów.
Nigdy nie umiałem, przecież wiesz.
Zbyt słaby, by wyjść i nie wrócić.

Czasem myślę, że jest coś jeszcze.
Jakiś ważny powód, by śmiać się.
Wstać i nie zasypiać, wreszcie być.
Lecz ciebie nie ma tu. Nigdy nie było.

autor

nikt

Napisany: 2008-02-01 Dodano: 2008-02-01 19:53:20

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie