Nie mówię żegnaj

Spacer po molo w księżyca blasku
zwiędnięta róża w palcach potrzasku
ściśnięta wspomnieniem aż rani me dłonie
a kolor w niej o dziwo płonie

Nie wiem jak długo idę wciąż sama
mijają mnie ludzie a ja jak zaspana
rozgrzeszam chwile szukając powodu
tłumacząc nas wzajem zmiennością za młodu

Spacer po molo ta nić wiążąca
namiętność w mych skroniach żywo płonąca
ja jestem tu gdzie noc gorąca
ty wśród płomieni nocnego słońca.

Nie mówię żegnaj bądż mym wspomnieniem
jak wilgoć od piachu dająca wytchnienie
nie mówię żegnaj tak czas się wydłuży
zanim osuszę smutek kałuży.




......

Pewnie i wśród was jest ktoś,kto czeka,łączę się myślą z wami

autor

Margoott

Dodano: 2006-07-10 19:42:48

Ten wiersz przeczytano 336 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie