nie-optymizm

są wiersze, które łamią mnie w pół,
takie, które ściskają,
moje wiersze,
ja znam ich moc,
chwilami.. jestem Konradem,
huraganem w paczce zapałek


wylewam gęsty potok myśli,
dotknięty skazą refleksji, ale takiej od razu,
ja widzę,
ja słucham,
mnie skręca ta farsa,
co wy ludzie pieprzycie?
akceptacja, żeby istnieć,
wyginacie formę aż stęka,
wymiotuję do wewnątrz, myślami,
krwiste,
przelewające się,
zniesmaczenie


ale słyszysz to?
budzik nastawiony na lepsze jutro znów swoje

pora już wstać

autor

zmęczony_koleś

Napisany: 2017-01-19 Dodano: 2017-01-19 02:15:55

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie