NIE POTRAFIĘ!
Najpiękniejszych moich wierszy, nigdy nie
napiszę...
Niewypowiedziane, rozrywają wnętrze
tyle oczarowań... tyle śpiewu słyszę...
uniesień, tęsknoty i radości dźwięcznej
i piękna tyle... pól oblanych słońcem
i lasów, którym jesień morze barw nadała
i przestrzeni, że nie wiem, co początkiem,
końcem
i smaku ziarna, bom go w usta brała
i zapachów które otulają ziemię:
kwiatów, siana, miodu, pieczonego chleba
i bezmiar miłości co w człowieku
drzemie
wiary i nadziei płynącej gdzieś z nieba
i tyle rosą upojnych przedświtów
tak bliskich, że poczuć jak coś duszę
drapie
tyle razy się mogłam zachłysnąć z zachwytu
... ale nie potrafię
przelać ich na papier !
autor
anna
Dodano: 2007-06-20 08:41:08
Ten wiersz przeczytano 2236 razy
Oddanych głosów: 86
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Piękna tęsknota do piękna jakie posiada każda dusza,
wrażliwość , której nie sposób przelać na karty
historii.
Wiersz pięknem przyrody malowany. A dobre pióro
dopełnieniem całości. Takie wiersze zawsze czyta się z
przyjemnością.
Wiersz bardzo dobry, interesująca tematyka, trafne
epitety, przekazałaś, to co chciałaś, czuję to
poetyckie niespełnienie, nienasycenie..to jest tylko
zupełnie nie potrzebne - "... ale nie potrafię
przelać ich na papier !" wywal to bo burzy wszystko,
każdy już wie o co chodzi;)
zeby wszystkie mysli i marzenia mozna na papier
przelac to bys pisala same idealne wiersze ale i tak
sadze ze potrafisz pisac pieknie i co wazne z glebi
serca
Ja myślę Anno,że potrafisz nawet jeśli czujesz
inaczej...swoje wątpliwości ubrałaś w piękne wersy:)Co
jest najlepszym dowodem talentu,którego sama skromnie
nie dostrzegasz:)
czasami chcielibysmy tyle przekazac, ubrac w piekne
slowa najprostsze mysli... ale nie da sie. nie zawsze
sie da przelac swoje wnetrze na papier. choc nie
powiedzialabym, ze Tobie to przychodzi z trudem, bo
zawsze piszesz tak lekko! ladny wiersz.
Zadumalam sie ...dla mnie wyrazilas wszystko to co sie
pieknem zwie i bardzo Ci dziekuje!
Dla mnie fenomenem jest , że tylu Poetow opisywało
świty i zmierzchy ,rodzenie się i umieranie
uczucia,doskonałość wszechświata,a każdy czynił to
inaczej mając ograniczony zasób słów.Najważniejsze
,żeby dostrzegać piękno i starać się je w jakiś sposób
utrwalić.Pięknie piszesz:))
Potrafisz napisać wiersz sercem, przekazać emocje tak,
że się je czuje....w tym wszystkim, właśnie to jest
najcenniejsze...
Jak zwykle jestem zauroczona, zaskoczona nie:), bo
piszesz zawsze pięknie.
A ten wiersz sprawił, że zrobiło mi się lekko na
duszy.
Ten opis, widzę oczami wyobraźni to wszystko co
przelałas na papier.
A jednak można było napisać...
czasem trudno ująć w słowa to co w naszej głebi ukryte
, ale często mimo wszystko powstają piękne wiersze
doskonale opisałaś swoją rozterkę, stworzyłaś
niepowtarzalny klimat,
Bardzo ładny wiersz.Znam to uczucie gdy coś w środku
aż rozrywa a nie można wyrzucić tego z siebie słowami.
Taka samokrytyka nie podoba mi się.Wiersz jako całość
oczywiście tak.
Jestem odmiennego zdania i uważam ,że potrafisz
wyrażać swe uczucia i emocje ubierając swe wiersze w
piękne i mądre słowa:)