Nie proś
Nie proś już więcej o nic
nie dam nic więcej Ci
smutek ze złością się miesza
przyszłością inną pociesza
Nie patrz już więcej na mnie
ja też nie spojrzę na Ciebie
w samotności sama zostanę
przeszłością Twą się stanę
Nie próbuj już dotknąć mnie
ja nigdy nie dotknę już Cię
już nie będziemy podnieceni
oboje razem niespełnieni
Nie obwiniajmy się nawzajem
bo z kim przebywam takim się stajem
bo to co kiedyś nas łączyło
to była przyjaźń nie miłość
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.