NIE PYTAJ O JUTRO

Byłaś powietrzem dla moich oddechów,gdy ustawały
Wodą kojącą,gdy spragnione jej usta z żaru pękały
Snem błogim,gdy zmęczone ciało żyć już nie chciało
Ukojeniem błogim,gdy wszystko tak bardzo bolało

Jak żyć mam bez snu
Jak żyć mam bez wody
Jak żyć mam bez nowego tchnienia
Jak żyć mam bez tych słów ukojenia

Zapach Twoich rąk już mnie nie obudzi
Dotyk włosów nie owieje mojej twarzy
I Twoje oczy już nigdy nie powiedzą Kocham Cię
Tak bardzo jestem samotny, choć Jesteś tak blisko

I znów zaczyna się ten sam inny dzień
Poranna kawa,woda ściekająca do bidetu tak jak moje życie Umyka,sączy się strumieniem bezsensownych zdarzeń
Do następnego dnia i nocy co i tak nie przyniesie ukojenia

Zabijam się każdego dnia aby choć przez chwilę stać się Twoim cieniem
Ujrzeć Twoje życie bez miejsca w nim dla mnie
I przeklinać dzień kiedy pozwoliłem Ci odejść
Bez walki o nas i o naszą miłość

Nie pytaj już proszę czy potrafię unieść dalej swoje życie
Proszę już więcej nie pytaj
Bo sam nie wiem co począć bez Ciebie

autor

MYSZAK

Napisany: 2006-01-15 Dodano: 2006-01-15 14:19:11

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie