Nie! Sprawiedliwości!

Za kontusz duszy złapałeś mnie...losie
Krzywdami żyjesz, a prawości wymagasz
Decyzje kształtujesz a ludzi katujesz
Gwiazdami zasłonięty od wieków na wieki

Odbijasz mi szanse po szansie na życie
Zaklinasz swe gwiazdy spadające w pustkę
Bezczelustnej pustki zrytej Twoją wolą
O losie dumny i próżny, oddaj mi życia ster

Wszystkie zwątpienia są moją nagrodą
Żale i smutki, radości i bóle...Losie pamiętaj...
Pamiętaj i oddaj, zwróć to, co moje
Mą wolność, me słowo, mój wybór, me kochanie...

Nie dmij usilnie w żagle mego życia okrętu
Puść ster jego, przekaż mi wolną wole
Sam wyrzeźbię kształt życia mojego
I będę...Sam, lecz wolny...Szczęśliwy?

Zerknij o na mnie mój Boże litościwy
Okaż mi litość, bądź miłościwy
Dotknij mnie Boże ręką Twą boską
Okaż mi dar życia spęczniały beztroską

Wetchnij, o Panie w duszę mą czarną
Modlitwę dziękczynną Tobie ofiarną
A gdy kaprys boski spełnisz swój
Odegnaj ode mnie trud życia i znój…

…zabierz mnie na łąki wiecznie zielone
A moje losy życia tam będą spełnione…

autor

CrazyMK

Napisany: 2006-12-05 Dodano: 2006-12-06 15:41:11

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie