Nie tak jak kiedyś...
Już nie tak jak kiedyś... teraz jakoś inaczej... nie umiem już tak marzyć, nie potrafie już myśleć tak namiętnie... tak było kiedyś... teraz spod brwi niechętnie chełpię zimnym wzrokiem, wszystko dla mnie zdaje się być tylko kalkulacją. Nie widzę uczuć, tylko wiązania atomowe. Patrząc na drugą osobę dostrzegam jedynie chaotyczne mieszaniny białek zbite razem, zamiast patrzeć głebiej w duszę - dla mnie już jej nie ma, bo nie jestem w stanie wytłumaczyć czym jest... ograniczony wiedzą i niewiedzą zarazem... nauka zanika niepielęgnowana, tak daleko od kochania...
Komentarze (1)
Interesującą treśc, wiersz ma coś w sobie, co jest
intrygujące. Podoba mi się. :)