Nie ufac nikomu czy ufać wszystkim?
nikomu nie wierzyć
zamknąć się w sobie
trwać w samotności
jak w ciężkiej chorobie
milczeć ustami
a krzyczeć swą duszą
czekać aż inni mnie wkońcu usłyszą
ufać każdemu
na wszystko się godzić
kochać i cierpieć
ból w sobie rodzić
wszystkich szanować
na równi traktować
być jedną z tysięcy
co nie lubi sie chować
ze skrajności w skrajność
popadam dzień w dzień
czekam aż zły ten skończy sie sen
bo ani nieufność
i ufność zbyt duża
nie są zdrowymi uczuciami w naturze
Komentarze (1)
może poprostu nie można ufać szczerze?
bo tak naprawdę jeśli zaufamy płaczemy gy ktoś nas
zrani, a jeśli prawie jest nam to obojętne to czy
napewno możemy nazwać to "ufnością"?