Nie umarły

Żyje,a jednak jestem martwy,
to tylko nerwy poruszają moim ciałem.
Dusza umarła wraz ze stratą której się bałem,
już od jakiegoś czasu,czas jest pojęciem względnym
liczyło się tu i teraz,już nie ma czasu jest pustka,
tak przepastna że mój wzrok nie odszukuje jej końca.

Pogrążony w ramionach bezsilności,liczę
na ratunek którego nie widać,oczy zamglone łzami,
nie są w stanie dostrzec czegokolwiek pozytywnego.
Tylko szarość i czerń ,która otacza mnie z wszystkich stron
jak szyby zimową porą szron.

Tęcza zrzuciła mnie ze swojego grzbietu prosto
w otchłań mroku,i niebytu, mrok wszędzie mrok.
Żaden promień tu nie dociera moja dusza umarła,wraz
ze stratą która mnie dotknęła.

Zagłębiam się coraz głębiej w bagno moich myśli,
łamiącym się głosem wołam,krzyczę ale nikt nie słyszy,tonę
w swoim bólu i bezsilności, nie ma litości o którą nigdy nie umiałem
prosić,zbyt twardy by płakać otwarcie,zbyt hardy by paść na kolana,
kolejna życiowa walka przegrana.

Życie taki los mi zgotowało ,by cierpieć wciąż cierpieć,
jakby tego cierpienia było mało.
Zasypiam z nadzieją na lepsze jutro,oszukując siebie że może
ono nadejdzie,dręczę się tworami chorej wyobraźni która bez
przerwy płata mi figle jak kuglarz na scenie mojego życia,zasypiam
z nadzieja nie otworzenia oczu kolejnego dnia.

autor

nemesis1974

Napisany: 2015-12-09 Dodano: 2016-08-12 20:20:49

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie