Nie warto...

Mój chory umysł....

Nie warto.
Dla sekund radości ,
otchłani ulgi ,
w czułości serca ,
płakać.
Srebro ze złości ,
na cerze oliwkowej ,
i w zielonym cieple oczu.

Nie warto.
Dla słońca snem malować,
chłodem umysłu na szybie pisać ,
i latać w nicości uczuć ,
na nici srebrzystej.

I będąc człowiekiem ,
nie warto ,
życie czerwieni puszystej ,
czernią niezdolną przeplatać ,
z gamą kolorów igrać.

Nie warto.

autor

Sabri

Napisany: 2007-03-16 Dodano: 2007-03-16 19:55:25

Ten wiersz przeczytano 838 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie